Anılar

yolculuk

iyi bir şey olduğunda kutlamak için yolculuk edin , kötü bir şey olduğunda unutmak için yolculuk edin, eğer hiçbir şey olmamışsa, bir şey olması için yolculuk edin..

ne kadar uzaktaysanız o kadar iyi. İnsandan, ortamdan , yazdan ve kıştan. Sadece biraz ilkbahara güvenim kaldı.. ve başka bir şey olmadı.biz hissedenler için her şey sadece bir trajedi. girişteki söz ne kadar doğru .2017 kasım ayında aldığım kararları hatırlattı bana. ne vakit güneş çarığı çarıkta ayağı sıksa yaşadığım yerleri ziyarete giderim.bana en iyi neresi gelir biliyor musun? ama o güzelim asmalı kahvenin yerinde şimdi yeller esiyor.her gün sulanıp süpürülen ,akşam serinliğinde bir ıslak toprak kokusu ile karışık , nane ,tere maydanoz , icabı halinde kavun karpuz domates, lüks lambası ışıkları altında efsanevi görünüşleri ile pırıl pırıl köyün yaşlıları. şimdi onlarla sohbet edip ileride kendi akıbetimi görmek isterdim..şimdi tüm bunlara denk gelemiceksem biraz ananemle biraz da babannemle sohbet etmeye giderim . hatta beyaz mermer sebillerden su içen güvercinleri görür , dağlardan savrulan kekik kokulu rüzgara kavuşabilirim. Bu bir mektup belki de bir hikaye her neyse bir yazı. böyle de bitebilir başka türlü de bitebilir.yazmak uzatmaktan başka bir şeye yaramıyor.bitirdiğimizi kabul edelim bitsin..

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir