TUHAF

Tuhaf 

Olması gereken gibi değil yani.Ama her şeye rağmen bir şekilde ‘var’

Orada bir kenarda sadece yüzünü o yana çevirince ya da eşeleyince ortaya çıkan tarzda da değil üstelik.Bütün o acayipliğine aldırmadan , kendine has bahaneleriyle kuşanmış, gururlu bir eda önümüzde dikiliyor.İlgimizi de çekiyor.Ne güzel ne de çirkin sayılır sıradan bir yüzü ufak tefek bir bedeni var..

Zihnim böyle şeylerle dolu bir tuhafiye dükkanı gibi.Ama hangisinden başlayacağımı bilmiyorum.Bir doğlu esnafım çünkü günün sonunda.Dükkanım var ama bir vitrinim yok.Frenk tüccarları gibi en kıymetli malı camekanda herkese teşhir etmeyi öğretmemişler bize.Aksine en nadide parçalar var içeride.Girsen de bulamazsın.Tezgahın altına sakladım sardım sarmaladım.Kıymetini bilecek birileri gelecek ki çıkartayım.Mutlu olmak için yaşıyoruz.Geri kalan her şey az buçuk tuhaf.Çilesini çekmeden sırrına erişilmiyor bazı şeylerin.Sahip olduklarımızla mutlu olacağımızı sandık ama görünen o ki olmuyor.Kazanmayı hayal ettiğimiz okul , yapmaya can attığımız meslek,girmek için mülakatlar aştığımız iş , kalbine girmek için yapmadığımızı bırakmadığımız sevgili , indirimde tam bedenimize uygun olanı bulduğumuz  kıyafet , yıl boyu kredi taksidi ödediğimiz o bir haftalık rüya gibi tatil… saman alevi gibi yandı ve söndü.. SON