Bir Blog Sonra

Şimdi bulabildiğim tüm soru cümlelerini üst üste yığıp, bulabildiğim en merhametli cevabın dizlerine yaslamak istiyorum başımı.  Bulabildiğim en müşfik cümlenin önünde bir an olsun düşünmeksizin iyiden iyiye bitik, yorgun vücudumu yere bırakmak istiyorum.  Uzanmak ve hangi günahtan kalma olduğunu kestiremediğim acıların yorgunluğunu bir parça olsun üzerimden atmak istiyorum.  Uyumalıyım. Hayatımın parçalarını nasıl bir araya getirebileceğim konusunda en küçük bir fikrim bile yok.  Nerden başlamalı ki?  Başı ve sonu iç içe geçmiş bir hikayede ortaya çıkacağı anı karıştırmış bir kahraman gibiyim.  Nerede ortaya çıksam yanlış karedeyim. Kalbimden neler geçtiğini, kafamda biriktirdiklerimi, tasarladığım her şeyi bildiğini düşünüyorum.  En azından tüm bunları hissettiğini.  Belki de böyle bir beklenti benimkisi.  Çünkü bunları sana asla…

Bazı geceler , uyku tutmayan huzursuz düşünceler olur , birde zihnimde oradan oraya dolaşırken beni uykumdan uyandıran. Hazır kimsenin başı belada değilken Arabada biraz kestireyim demiştim , birden bire aklıma sabah eve geçerken çiçek ekmek alma fikri beni uyutmadı. kreşte devamlı çiçek ekmekle yerdik yemeklerimizi. en çokta haşlanmış sosis içindeyken severdim çiçek ekmeği .Çık aklımdan çiçek ekmek ! Çıkmadı .Sabahtan akşama kadar ne yapıyorsunuz ? Ben kendime katlanıyorum .. şu yer yüzünde , sağırlar , körler ya da deliler varken siz kendinize nasıl katlanıyorsunuz. Sahi nedir bende ki bu hal , söndü mü yoksa içimdeki büyük yangın , dışarıya vuran bir alametim kalmamış gibi. Ayakta eskimişim sanki. Hayattayım şüphe yok…

En sevdiğim şairlerin ikincisidir Özdemir Asaf. Özdemir Asaf ; “ dört büyük anneli , 14 teyzeli, dört dayılı bir ailenin erkek çocuğu olmam, iki kız kardeşle yaşamam , 12 yıl yatılı okula gitmem ve erken yaşta babamı kaybetmem” Ve eklemiş: “insanlar , insanların içinde, insana hasret yaşarlar” Ah Özdemir Asaf ah insanların içinde insana hasret yaşamanın arkasında bir çok şey var ama ben bu yazıda hepsinden bahsedemeyeceğim. Camın önünde oturmuş dışarıyı seyrediyorum yoldan geçen insanlara bakıyorum yolda yürüsem de aynı his olurdu diye düşünüyorum Ben ve diğerleri duvarımı alıp çıkıyorum sanki dışarı , ben oradayım onlar orada ama birbirimize karışamıyoruz . bir türlü çocukluğumdan beri giremedim o balona. Koskoca okul…

Bende hiç tükenmez bir hayat vardıKırlara yayılan ilkbahar gibiKalbim hiç durmadan hızla çarpardıGöğsümün içinde ateş var gibi Bazı nur içinde, bazı sisteyimBazı beni seven bir göğüsteyimKah el üstündeydim, kah hapisteydimHer yere sokulan bir rüzgar gibi Aşkım iki günlük iptilalardıHayatım tükenmez maceralardıİçimde binlerce istekler vardıBir şair, yahut bir hükümdar gibi Hissedince sana vurulduğumuAnladım ne kadar yorulduğumuSakinleştiğimi, durulduğumuDenize dökülen bir pınar gibi Şimdi şiir bence senin yüzündürŞimdi benim tahtım senin dizindirSevgilim, saadet ikimizindirGöklerden gelen bir yadigar gibi Sözün şiirlerin mükemmelidirSenden başkasını seven delidirYüzün çiçeklerin en güzelidirGözlerin bilinmez bir diyar gibi Başını göğsüme sakla sevgilimGüzel saçlarında dolaşsın elimBir gün ağlayalım, bir gün gülelimSevişen yaramaz çocuklar gibi s. Ali

Seni dağladılar, değil mi kalbim, Her yanın, içi su dolu kabarcık. Bulunmaz bu halden anlar bir ilim; Akıl yırtık çuval, sökük dağarcık. Sensin gökten gelen oklara hedef; Oyası ateşle işlenen gergef. Çekme üç beş günlük dünyaya esef! Dayan kalbim üç beş nefes kadarcık! N.F.K

Suların su borularında donduğu karlı , soğuk bir mart günü doğmuşum. Dört gün erken gelmiş olsaydım annemle aynı gün doğmuş , balık burcu bir çocuk olacak iken 22 Mart sabahını tercih etmişim .. Çok genç yaşta anne , anane ve hatta büyük anane yaptığım için ailemde kıymetli bir çocuktum. Çünkü hala hayatta olan dördüncü kuşağın ilk bebeğiydim. Ananemin ilk torunu olarak hep el üstünde tutulacak onun gözünde benden sonra doğan diğer kuzenlerime olan yaklaşımından bunu fark edecektim. Bunun neticesinde biraz da şımaracaktım. 1999 yılının sonuna kadar Ispartanın bahçelievler mahallesinde gecekondudan bozma dededen kalma bir evde yaşadık. Elektriği sık kesilen , soğuk kireç kokusunun hiç gitmediği doksanlı yılların eviydi. Oldukça fakir…